Jestem nauczycielem akademickim. Jestem obecnie na urlopie zdrowotnym, który trwa do końca maja (miałam zamiar przedłużyć go o kolejne sześć miesięcy). Parę dni temu otrzymałam pocztą zawiadomienie o wypowiedzeniu umowy o pracę. Czy takie postępowanie jest zgodne z prawem? Odpowiadając na Pani pytanie, uprzejmie informuję, że zgodnie z art. 134 ustawy o szkolnictwie wyższym nauczyciel akademicki zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy, po przepracowaniu co najmniej pięciu lat w uczelni ma prawo do płatnego urlopu dla poratowania zdrowia w wymiarze nieprzekraczającym jednorazowo sześciu miesięcy, jeżeli stan jego zdrowia wymaga powstrzymania się od pracy w celu przeprowadzenia zaleconego leczenia. Łączny wymiar urlopu dla poratowania zdrowia w okresie całego zatrudnienia nauczyciela akademickiego nie może przekraczać dwóch lat. Zgodnie z art. 41 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy ( Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.; w skrócie: pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę w czasie urlopu pracownika, a także w czasie innej usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy, jeżeli nie upłynął jeszcze okres uprawniający do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia. Zgodnie ze wspomnianym przepisem nie jest możliwe wypowiedzenie umowy o pracę w czasie urlopu wypoczynkowego, a także w określonych granicach w czasie innej usprawiedliwionej nieobecności w pracy. Mamy tu do czynienia z zakazem bezwzględnym (drugiego stopnia w skali trzystopniowej), którego istotą jest niemożliwość złożenia oświadczenia o wypowiedzeniu w okresie ochronnym. Jeśli pracodawca złoży wypowiedzenie z naruszeniem tego zakazu, musi się liczyć z sankcjami przewidzianymi na wypadek wadliwego wypowiedzenia, nawet jeśli się z tego wycofa, chyba że zgodę na cofnięcie wypowiedzenia wyrazi pracownik. Nie narusza art. 41 wypowiedzenie pracownikowi umowy o pracę przed rozpoczęciem tego okresu, nawet jeśli w chwili rozwiązania stosunku pracy wystąpiły okoliczności, które uzasadniają ochronę. Znajduje to swoje wyraźne potwierdzenie w orzecznictwie sądowym. Przykładowo można przywołać w tym miejscu tezę wyroku Sądu Najwyższego z dnia 11 listopada 1986 r. (sygn. akt I PRN 85/ 86), zgodnie z którą ochrona przewidziana w art. 41 polega na zakazie złożenia przez podmiot zatrudniający oświadczenia o wypowiedzeniu w okresach przewidzianych w tym przepisie, co oznacza, że przesłanki ochronne (np. choroba pracownika) muszą istnieć w dacie złożenia tego oświadczenia. Ich brak w tej właśnie dacie wyłącza stosowanie art. 41 choćby nawet w okresie wypowiedzenia powstały przesłanki uzasadniające zakaz wypowiadania. Ustawodawca nie określa, w okresie jakiego urlopu obowiązuje zakaz wypowiadania umowy o pracę. Należy z tego wnosić, że chodzi o jakikolwiek urlop pracowniczy, chyba że w odniesieniu do niektórych urlopów zostały przewidziane inne zasady ochrony trwałości zatrudnienia. Artykuł 41 dotyczy zatem, poza urlopem wypoczynkowym, także urlopów bezpłatnych, urlopów szkoleniowych, przewidzianych w niektórych przepisach urlopów na poratowanie zdrowia, tzw. urlopów okolicznościowych czy inaczej – zwolnień od pracy. Nie jest ważne, czy podstawą udzielenia urlopu i jego rozmiaru jest ustawa, czy też na przykład postanowienia układu zbiorowego pracy. Warto też zwrócić uwagę na szczególny mechanizm ochronny, znajdujący zastosowanie w przypadku urlopów bezpłatnych (a także zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy) udzielanych pracownikom pełniącym z wyboru funkcję związkową poza zakładową organizacją związkową. Urlop dla poratowania zdrowia może być jednorazowo udzielony na okres maksymalnie 6 miesięcy. W tym czasie stan zdrowia nauczyciela akademickiego powinien się na tyle poprawić, by mógł on podjąć swoje normalne obowiązki. W razie braku takiej prognozy albo jeśli zalecone leczenie miałoby przekroczyć sześć miesięcy, urlop taki nie powinien zostać udzielony. Ani ustawa, ani rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 14 grudnia 2006 r. w sprawie orzekania o potrzebie udzielenia nauczycielowi akademickiemu płatnego urlopu dla poratowania zdrowia (Dz. U. z 2006 r. Nr 247, poz. 1817) nie regulują kwestii przedłużenia urlopu. W związku z tym należy przyjąć, iż jeśli jest to konieczne, może być wydane następne orzeczenie lekarskie o potrzebie udzielenia urlopu dla poratowania zdrowia. Podsumowując: jeśli przebywa Pani obecnie na urlopie dla poratowania zdrowia, to pracodawca nie miał prawa wręczyć Pani wypowiedzenia umowy o pracę. Jednakże skoro już tego dokonał, to jest ono ważne, choć niezgodne z prawem. Pracodawca może, za Pani zgodą, cofnąć takie wypowiedzenie. Jeśli tego nie zrobi, musi Pani zgłosić do sądu pracy niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę. To, że jest Pani chroniona przed zwolnieniem, nie oznacza, że wypowiedzenie jest nieważne. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼
Na depresję w Polsce choruje aż milion osób. Niestety, zdecydowana większość z nich nie korzysta z pomocy lekarza specjalisty. Przyczyn tego jest wiele: niski poziom wiedzy, uprzedzenia oraz jawna dyskryminacja i stygmatyzacja osób z zaburzeniami. Na szczęście świadomość pracowników stale wzrasta. W przypadku złego stanu zdrowia psychicznego pracownicy coraz częściej udają się do psychiatry licząc nie tylko na wsparcie farmakologiczne, ale również na wystawienie L4 dla podratowania zdrowia psychicznego. Po otrzymaniu zwolnienia lekarskiego od lekarza psychiatry mają wiele pytań z tym związanych w aspekcie swojej pracy. Czy pracodawca może wypowiedzieć umowę o pracę na zwolnieniu lekarskim od psychiatry? Jak długo można przebywać na zwolnieniu lekarskim od psychiatry? Ile płatne jest L4 od psychiatry? O tym wszystkim opowiemy w poniższym artykule. Kto może wystawić pracownikowi L4 na depresję? Pracownik, który zmaga się z problemami psychicznymi i potrzebuje zwolnienia z pracy dla podratowania zdrowia psychicznego, powinien udać się do psychiatry. Może być to wizyta w poradni zdrowia psychicznego na NFZ, w gabinecie prywatnym lub online. W takim przypadku nie jest wymagane wcześniejsze skierowanie od lekarza pierwszego kontaktu. Psychiatra po przeprowadzeniu wywiadu z pracownikiem może postawić diagnozę o niezdolności pracownika do pracy z powodu przeciążenia pracownika pracą, depresji, problemów osobistych lub zawodowych. Takiego zwolnienia lekarskiego nie może wystawić pracownikowi ani psycholog, ani terapeuta. Zwolnienie dla podratowania zdrowia psychicznego może również wystawić lekarz pierwszego kontaktu. W takim przypadku pracodawca może wystąpić do ZUS o przeprowadzenie kontroli prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności pracownika do pracy z powodu choroby. Pracodawca może ponadto zażądać od pracownika okazania wystawionych zaświadczeń lekarskich potwierdzających jego chorobę. Odmowa ich okazania może skończyć się dla pracownika wstrzymaniem wynagrodzenia za okres, w jakim pracownik był niezdolny do wykonywania pracy. Analogiczną kontrolę może przeprowadzić ZUS z urzędu, gdy pracownik po 33 dniach absencji chorobowej przejdzie na zasiłek chorobowy wypłacany przez ZUS. Czy można zwolnić pracownika na zwolnieniu lekarskim od psychiatry? Kodeks Pracy, zgodnie z art. 41, chroni pracownika przebywającego na zwolnieniu lekarskim przed zwolnieniem z pracy. Nie daje mu jednak podstawy do przedłużenia okresu wypowiedzenia. Dotyczy to również L4 wystawionego przez psychiatrę. Przepisy jasno mówią, że pracownik przebywający na zwolnieniu lekarskim nie może zostać zwolniony. Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia nie może również nastąpić w razie nieobecności pracownika w pracy z powodu sprawowania opieki nad dzieckiem i pobierania z tego tytułu zasiłku. Pracodawca nie może zwolnić pracownika także w przypadku jego odosobnienia z powodu choroby zakaźnej i pobierania z tego tytułu wynagrodzenia oraz zasiłku. Takie prawo nie przysługuje pracodawcy również w sytuacji, gdy pracownik powróci do pracy po ustaniu w/w przyczyn jego nieobecności. Kiedy pracodawca może zwolnić pracownika na L4 od psychiatry? Pracownik nie może przebywać w nieskończoność na zwolnieniu lekarskim bez konsekwencji. Zgodnie z art. 53 Kodeksu Pracy, pracodawca ma prawo rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia, jeżeli niezdolność pracownika do pracy wskutek choroby trwa: dłużej niż 3 miesiące, gdy pracownik był zatrudniony u pracodawcy krócej niż 6 miesięcy; dłużej niż łączny okres pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku oraz pobierania świadczenia rehabilitacyjnego przez pierwsze 3 miesiące. Dotyczy to sytuacji, gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy co najmniej 6 miesięcy. Ten przypadek odnosi się również do sytuacji, gdy niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy albo chorobą zawodową. Pracodawca może również rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia w razie usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy trwającej dłużej niż 1 miesiąc z innych przyczyn niż wyżej wymienione. W powyższych przypadkach pracownikowi przysługuje odwołanie do sądu pracy od wypowiedzenia z pracy. W odróżnieniu od pracodawcy, pracownik w każdym czasie może zrezygnować z pracy i złożyć wypowiedzenie, również na zwolnieniu lekarskim. Takie wypowiedzenie z pracy pracownik powinien sporządzić na piśmie, podpisać własnoręcznie oraz dostarczyć pracodawcy osobiście, wysłać pocztą lub pocztą e-mail. Jak długo pracownik może przebywać na L4 od psychiatry? Do końca 2021 roku psychiatra może wystawić pracownikowi zwolnienie lekarskie maksymalne na 182 dni. Oznacza to, że pracownik może przebywać na L4 wystawionym przez psychiatrę aż pół roku. W trakcie jego trwania pracownik ma prawo do wynagrodzenia chorobowego oraz zasiłku chorobowego. Po upływie 182 dni pracownik może starać się o świadczenie rehabilitacyjne. Może być ono przyznane na okres do 12 miesięcy. Od 2022 roku okres wypłacania zasiłku chorobowego ulegnie zmniejszeniu. Będzie on przysługiwał nie dłużej niż przez 91 dni. Nie dotyczy to niezdolności do pracy spowodowanej gruźlicą lub występującej w trakcie ciąży. Do okresu zasiłkowego zostaną wliczone okresy poprzednich niezdolności do pracy, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni. Lekarze mogą wystawić L4 z datą wsteczną do maksymalnie 3 dni wstecz. Nie dotyczy to lekarza psychiatry, który może wystawić zwolnienie lekarskie na większa ilość dni wstecz. Musi on jednak stwierdzić, że zaburzenia psychiczne, ograniczają zdolność oceny własnego postępowania u pracownika. Długie przebywanie na zwolnieniu lekarskim od psychiatry może być podstawą kontroli z ZUS. Ubezpieczyciel może sprawdzić, czy pracownik nie jest w tym czasie na wakacjach lub nie podjął pracy zarobkowej. Czy możliwa jest kontynuacja chorobowego po ustaniu stosunku pracy? Niektórzy pracownicy po rozwiązaniu umowy o pracę, mogą nadal liczyć na zasiłek chorobowy. W takim przypadku wypłaca go ZUS. Do niego trafią też wystawione przez psychiatrę elektronicznie zwolnienia. Aby pracownik mógł otrzymać zasiłek chorobowy po ustaniu stosunku pracy muszą zostać spełnione dwa warunki: choroba pracownika pojawiła się nie później niż w ciągu 14 dni od ustania stosunku pracy lub nie później niż w ciągu 3 miesięcy w razie choroby zakaźnej, której objawy chorobowe pojawiły się po okresie dłuższym niż 14 dni od początku choroby choroba trwała nieprzerwanie co najmniej przez 30 dni. Ile płatne jest L4 od psychiatry? L4 od lekarza psychiatry jest tak samo płatne, jak L4 wystawione przez każdego innego lekarza. Za pierwsze 33 dni zwolnienia płaci pracodawca. W tym czasie pracownikowi przysługuje zasiłek chorobowy, zwany potocznie wynagrodzeniem chorobowym. Pracownik otrzymuje go w wysokości 80% podstawy wynagrodzenia. Po tym czasie płatność zasiłku przechodzi na ZUS. Jest on wypłacany pracownikowi w tej samej wysokości.
Wypowiedzenie umowy o Internet – wzór. Za napisanie wypowiedzenia umowy u rozmaitych usługodawców, czasem trudno się zabrać. Nie wiedząc od czego zacząć, wiele osób poszukuje gotowego szablonu do wypełnienia. Jeśli chodzi o rezygnację z Internetu, wzór formularza za darmo lub w wersji płatnej również bez trudu znajdziemy w sieci.Lekarze mogą być zatrudniani w placówkach medycznych w oparciu o umowę o pracę, umowę zlecenia lub na tzw. kontrakcie. Wszystkie powyższe formy wiążą się z pewnymi korzyściami i ograniczeniami zarówno dla lekarzy, jak i zatrudniających ich placówek, stąd też każdy podmiot medyczny indywidualnie ocenia najbardziej korzystne dla siebie rozwiązanie nawiązując stosunki zatrudnienia z personelem medycznym. Czym charakteryzują się poszczególne formy zatrudnienia lekarzy w placówce medycznej i co oznaczają w ich kontekście warunki formalno-prawne oraz warunki handlowe? Warunki formalno-prawne zatrudnienia lekarzy W zakresie klasyfikacji form zatrudnienia lekarzy w placówkach medycznych na podstawie warunków formalno-prawnych wyróżniane są trzy podstawowe formy współpracy: umowa o pracę, kontrakt, umowa zlecenia. Zależnie od wybranej formy zmieniają się nie tylko przepisy, na podstawie których regulowany jest stosunek prawny pomiędzy lekarzem a placówką medyczną, ale także dostępne formy rozliczenia oraz odpowiedzialność cywilna lekarzy i placówek. Umowa o pracę dla lekarza Wybór umowy o pracę jest powszechną formą zatrudniania lekarzy w placówkach medycznych. W stosunku takim obowiązują przepisy Kodeksu pracy, zgodnie z którymi lekarz staje się pracownikiem zakładu opieki zdrowotnej, podlega wszystkim obowiązkom i uprawnieniom określonym w kodeksie pracy, a placówka medyczna ma obowiązek zapewnić lekarzowi pracę (wyznaczyć jej czas i miejsce), zgodnie z przepisami wprowadzonymi przez ustawę o działalności leczniczej. Z lekarzem etatowym szpitala czy przychodni może zostać zawarta umowa o zakazie konkurencji. W umowie o pracę ustala się także kwestie dyżurów medycznych, niestandardowe względem podstawowych założeń Kodeksu pracy. Z perspektywy lekarza, umowa o pracę gwarantuje stabilne zatrudnienie w jednej placówce i stały dochód regulowany przepisami Kodeksu pracy. Placówka zyskuje etatowego pracownika, od którego może egzekwować realizację obowiązków zawodowych oraz wprowadzić umowę o zakazie konkurencji, korzystną np. z perspektywy konkurencyjności na rynku usług medycznych. Lekarz pracujący na kontrakcie Umowy kontraktowe to specyficzny rodzaj współpracy pomiędzy lekarzem a placówką medyczną oparty na prowadzonej przez lekarza zarejestrowanej działalności gospodarczej. Lekarz kontraktowy nie pozostaje pracownikiem szpitala, a jedynie osobą wykonującą zamówione przez szpital usługi. Kontrakty zawierane są najczęściej na czas określony, lekarze mogą liczyć na znacznie wyższe wynagrodzenie i zastosowanie zryczałtowanej formy opodatkowania, ale jednocześnie ponoszą większą odpowiedzialność za wykonywane usługi medyczne. Kontrakt pozwala też lekarzom na pracę w elastycznych godzinach i w wielu placówkach jednocześnie. Co ciekawe, kontrakty są też korzystne dla szpitali, które mogą liczyć między innymi na niższe koszty działalności czy brak obowiązku udzielania płatnego urlopu zlecenia dla lekarzy Umowa zlecenie powinna, co do zasady, zostać zawarta na wykonywanie ściśle określonych czynności, w tym: konsultacji, zabiegów, dyżurów medycznych, ale nie może obejmować wykonywania świadczeń zdrowotnych w sposób ciągły i w określonych ramach czasowych. Umowa obejmująca powyższe nosiłaby znamiona umowy o pracę, a więc jej zawarcie mogłoby być uznane za niezgodne z prawem. Dla lekarzy, umowy zlecenia wykorzystywane są najczęściej w sytuacji krótkotrwałego zastępstwa lub dla lekarzy wykonujących w danej placówce pewien, określony zakres czynności medycznych. Choć więc z perspektywy placówki medycznej umowa zlecenia może być korzystniejsza (niższe składki, brak zobowiązania do przydzielania płatnego urlopu), jej zastosowanie posiada swoje ograniczenia. Warunki handlowe, czyli podział przychodów dla lekarzy Rozpatrując formy i warunki zatrudnienia lekarzy konieczne jest skupienie się także na tzw. warunkach handlowych, które będą decydowały o wyborze najkorzystniejszej formy zatrudnienia. Wyróżnia się tutaj stawkę ryczałtową oraz podział przychodów, stosowane w zależności od charakteru działalności placówki medycznej. Stawka ryczałtowa, czyli rozliczenie za godzinę lub etat, opłaca się najbardziej w przypadkach, gdy placówka obsługuje pacjentów abonamentowych lub komercyjnych, gdy lekarze nie będą pracowali „na pusto” – oczekiwali na pacjentów, obsługując zaledwie kilku w ciągu dnia. Podział przychodów stosowany jest w placówkach komercyjnych najczęściej, gdy pacjenci placówki korzystają z jej usług ze względu na konkretnego lekarza oraz w placówkach, które zawarły umowę z NFZ. W ostatnim przypadku stosowana jest umowa podziału punktów, które w zależności od sytuacji danej placówki mogą wypadać na korzyść lekarza bądź placówki.
Wyrok SN. Opis: Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Cywilna 2004/12/205. Data wydania: 2004-04-20. Wyrok z dnia 20 kwietnia 2004 r., V CK 433/03. W umowie o świadczenie usług, do której mają zastosowanie przepisy o. wypowiedzeniu zlecenia, dopuszczalne jest określenie przez strony terminu. jej wypowiedzenia także z ważnych powodów.
wypowiedzenie umowy o usługi medyczne
